Zawody Bluegrass Finalenduro powered by SRAM były ósmą i zarazem ostatnią rundą tegorocznej serii Enduro World Series. Na starcie dwudniowej imprezy we włoskim Finale Ligure stanęło ponad 500 zawodników i zawodniczek, a do pokonania mieli ponad 100km odcinków specjalnych. Jednak zawodnicy nie mieli zbyt wiele czasu by nacieszyć się wspaniałymi widokami na Morze Śródziemnomorskie, ponieważ do ostatnich metrów walczyli o końcowe zwycięstwo.
Sam Hill
Przed startem wszystkie oczy były skierowane ku elicie mężczyzn, gdzie do walki o końcowy tytuł stanęły dwie gwiazdy EWS. Legendarny zawodnik zjazdowy Sam Hill (Chain Reaction Cycles Mavic) musiał zmierzyć się z młodą gwiazdą, Adrienem Dailly’m (Lapierre). Sam prowadził po pierwszym dniu, ale Adrien ostro naciskał i w pewnym momencie dzieliły ich zaledwie trzy sekundy. Jednak na koniec to doświadczenie i wytrzymałość psychiczna odegrały znaczącą rolę i dzięki zajęciu trzeciej lokaty zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza EWS.
Sam Hill:
To były ciężkie wyścigowe dni, podczas których starałem się jechać płynnie i konsekwentnie na każdym odcinku. Udało mi się zdobyć tytuł i zdecydowanie wystartuję w EWS w przyszłym roku, chcę powrócić i obronić tytuł!
Jednak podczas tego weekendu nie było mocnych na Damiena Otona (Devinci Global Racing), który był w niesamowitej formie i odniósł przekonywujące zwycięstwo. Drugie miejsce w zawodach zajął powracający po kontuzji Martin Maes (GT Factory Racing), dla którego był to pierwszy start od feralnego upadku w Whistler. Trzecie miejsce zajął Sam Hill.
Cecile Ravanel
W wyścigu pań nie było już tak emocjonująco, ponieważ jeszcze przed ostatnim wyścigiem było jasne, że nikt nie dogoni Cecile Ravanel (Commencal Vallnord Enduro Team), która zdobyła tytuł po raz kolejny. Cecile jednak nie odpuściła i zakończyła rok w wielkim stylu, wygrywając ostatnią rundę oraz tytuł Mistrzyni EWS. Drugie miejsce zajęła Isabeau Courdurier (SUNN), a trzecia była Katy Winton (Trek Factory Racing Enduro Team). Podium klasyfikacji generalnej wygląda z kolei identycznie jak podium ostatniej rundy: Ravanel, Courdurier i Winton.
Cecile Ravanel:
Jestem szczęśliwa, że udało mi się zdobyć tytuł drugi raz z rzędu. To był ciężki wyścig i zwycięstwo w nim oraz w generalce dużo dla mnie znaczą – to było idealne zakończenie sezonu..
W kategorii U21 końcowy tytuł zapewniony miał już Killian Callaghan, więc podszedł do zawodów na luzie i ukończył zmagania na siódmej lokacie. Najlepszym zawodnikiem w Finale był z kolei Rhys Verner, który wykręcił taki czas, że uplasowałby się w pierwszej dwudziestce seniorów. Podobnie było również wśród pań U21, pewna zwycięstwa była Martha Gill, a najszybsza po weekendzie była Ella Conolly, która wygrała w swoim debiutanckim starcie.
Kategoria masters to absolutna dominacja Karima Amoura (BH-Miranda Racing Team), który wygrał siedem z ośmiu tegorocznych rund. W Finale liczył na ósme zwycięstwo, ale to mu się nie udało, ponieważ Rene Wildhaber wygrał pięć odcinków i był najszybszy podczas tego weekendu. Kategoria masters pań to końcowy trium Mary Mcconneloug, podczas gdy wyścig padł łupem Christiny De Vall.
W klasyfikacji zespołowej najlepszą ekipą sezonu okazał się Ibis Cycles Enduro Race Team, drugie miejsce zajęła ekipa Rocky Mountain Urge bp, a trzecia lokata przypadła Canyon Factory Enduro Team.
Chris Ball, Dyrektor Generalny Enduro World Series:
Co za finał sezonu! To był wspaniały rok i zakończenie sezonu w Finale jest jak powrót do domu. Seria EWS przebyła długą drogę w ciągu ostatnich pięciu lat i nie mogę być bardziej dumny z zawodników, organizatorów i całej ekipy, która sprawia, że EWS się kręci!
Pełne wyniki można znaleźć w tym miejscu.
—
Oficjalna strona: enduroworldseries.com