Pierwsze tegoroczne międzynarodowe zawody zjazdowe miały miejsce podczas festiwalu Crankworx Rotorua i była to debiutancka impreza Redwoods Downhill. Po raz pierwszy w historii Crankworxa rozegrano te zawody, a pierwszymi zwycięzcami zostali Nowozelandczyk Sam Blenkinsop i Kanadyjka Vaea Verbeeck.
Sam Blenkinsop
Czas 2:53:44 uzyskany przez Sama pozwolił mu na zwycięstwo ze sporą przewagą. Jego rodak Brook MacDonlad był gorszy o prawie trzy sekundy, a Australijczyk Mick Hannah aż o pięć. Swoją drogą „Sick Mick” nie byłby sobą gdyby nie zakończył przejazdu swoim ulubionym suicide no handerem. Dzięki zwycięstwu Sam Bleniknsop objął prowadzenie w rywalizacji o tytuł Króla Crankworxa. Na jego koncie jest 300pkt, a drugie miejsce zajmuje Nowozelandczyk Keegan Wright, który zdobył 275pkt (w Redwoods Downhill był czwarty) i wygrał Giant Toa Enduro presented by CamelBak dzień wcześniej.
Brook MacDonald
Sam Blenkinsop:
Zawsze jestem bardzo wolny na górze trasy, więc pomyślałem: „pojadę na górze bardzo ostro i na krawędzi, aż do odcięcia”. Więc pojechałem początek bardzo szybko, a potem czułem się jakbym ledwo toczył się do samego końca. To zupełnie inne podejście niż to co robię normalnie, ale jak widać, zadziałało.
Mick Hannah
Z kolei w rywalizacji pań najszybsza okazała się Kanadyjka Vaea Verbeeck, która urosła do rangi jednej z faworytek w walce o tytuł Królowej Crankworxa.
Vaea Veerbeck:
Podczas porannych treningów miałam dwie gleby. W tym samym zakręcie. Więc podczas wyścigu mówiłam sobie: „pojedź wolniej, nie musisz iść bokiem w pierwszym zakręcie”. Tak zrobiłam, czułam się bardzo powolna na górze, ale na końcu trasy okazało się, że było to słuszne podejście.
Vaea Verbeeck
Czas Veerbeck to 3:32:19 i był lepszy od drugiej Casey Brown o zaledwie 0.23s. Trzecie miejsce zajęła obecna Królowa Amerykanka Jill Kintner, która straciła ponad siedem sekund do zwyciężczyni. W rywalizacji o tytuł Królowej Crankworxa na prowadzeniu jest Casey Brown z 325pkt, a drugie miejsce zajmuje Vaea Verbeeck z 265pkt. Kintner z kolei zarobiła tylko 75pkt, ale przed nami jeszcze jej koronne dyscypliny, czyli Dual Slalom i Pump Track.
Casey Brown
Vaea Verbeeck:
Trasa była bardzo fajna, jedna z takich, na których możesz mocno przycisnąć i kontrolować prędkość. To była bardzo dobra i ciężka trasa, miejscami bardzo stroma i wymagająca fizycznie. Byłam bardzo zadowolona po zawodach enduro, ale na tej trasie bawiłam się tak dobrze, że jeździłam nią na okrągło i uczyłam się gdzie mogę pojechać szybciej. To było wspaniałe.
Trasa Taniwha Trail, znana również jako Narodowa Trasa DH, w lesie Whakarewarewa zostałą zbudowana w 1994 roku przez pionierów kolarstwa górskiego. Jest bardzo dobrym miksem technicznych korzeni, pionowych ścianek, dużych hop i dropów. Dodanie tej trasy do festiwalu Crankworx było bardzo dobrym posunięciem.
Jill Kintner
Dla Sama Blenkinsopa, który pochodzi z Wanganui na północnej wyspie, rywalizacja na jego lokalnej trasie z innymi zawodnikami była czymś wspaniałym. To była jego trasa odkąd wystartował po raz pierwszy w Mistrzostwach Nowej Zelandii DH, gdy miał 13 lat.
Sam Blenkinsop:
Ta trasa jest dla mnie jak domowa miejscówka. Warunki tutaj są zawsze dobre. To zdecydowanie inne uczucie, gdy na innych trasach próbujesz złapać trakcję. Tutaj zawsze możesz jechać na maksa i wiesz, że będzie przyczepność, to naprawdę dobra zabawa.
Podium Crankworx Rotorua 2018: Redwoods Downhill
Kolejne zawody, które zostaną rozegrane podczas Crankworx Rotorua to Professionals Rotorua National Schools Cross Country Championships, które odbędą się w lesie Whakarewarewa w poniedziałek 19-go marca.
Poprzednio na Crankworx Rotorua 2018:
—
Oficjalna strona: crankworx.com
Zdjęcia: Fraser Britton