Nadszedł długi majowy weekend i w końcu doczekaliśmy się zjazdowych emocji. Szkockie Fort William w tym roku rozpoczęło sezon Pucharu Świata DH i od razu przyniosło mnóstwo emocji. Oczywiście swoje trzy grosze dołożyła pogoda, która przez gęstą mgłę w górnej części trasy, sprawiła że transmisja TV nie miała żadnego sensu.
Puchar Świata DH 2024 #1
Pierwsza runda tegorocznego Pucharu Świata DH przyniosła sporo zmian w harmonogramie całych zawodów. W sobotę odbyły się nie tylko kwalifikacje wszystkich kategorii, ale także przejazdy półfinałowe elity. To oznaczało, że w niedzielę wróciliśmy do starego schematu i przejazdów finałowych wszystkich kategorii. Nas najbardziej interesował finał juniorek, gdzie dzielnie walczyła Amelia Dudek (HR Racing Team), a do tego były one transmitowane na żywo na kanale YouTube UCI.
Trasa w Fort William jest doskonale znana zawodnikom od wielu lat, a w tym roku organizatorzy przygotowali kilka kosmetycznych zmian względem ubiegłorocznych Mistrzostw Świata DH. Pogoda również dopisała, choć w trakcie finałów juniorek w górnej części trasę spowiła gęsta mgła.
Juniorki i juniorzy
W rywalizacji juniorek do walki przystąpiła Amelia Dudek, która w kwalifikacjach zajęła dziesiąte miejsce. Tym samym mogliśmy oglądać jej przejazd podczas finałów, w których również ukończyła zmagania na 10 pozycji (+36.724s). Najszybsza okazała się lokalna faworytka, Heather Wilson (Muc-Off Young Guns), która jako jedyna przebiła barierę pięciu minut, uzyskując czas 4:56.675. Drugie miejsce zajęła Sacha Earnest (Trek Factory Racing Gravity, +3.597s), a trzecia była Eliana Hulsebosch (Union – Forged by Steel City Media, +3.612s). O prawdziwym pechu może mówić główna faworytka i zwyciężczyni kwalifikacji, Erice van Leuven (Commencal Les Orres), która złapała kapcia i ostatecznie dojechała na metę na piątej pozycji.
Wśród juniorów do walki stanęło trzech naszych rodaków, niestety żaden z nich nie przebrnął kwalifikacji. Kacper Sidło zajął 56 miejsce, Michał Gawronek był tuż za nim, a Mikołaj Śliwka ostatecznie nie wziął udziału z powodu kontuzji odniesionej na treningach. Rewelacyjny przejazd w finałach zaliczył Asa Vermette (Frameworks Racing), który z czasem 4:10.550 wygrał zawody z ponad 6-sekundową przewagą nad drugim Lukiem Waymanem (The Gravity Cartel – Rogue Racing). Podium uzupełnił Daniel Parfitt (BNC Racing).
Podium juniorek i juniorów:
- Heather Wilson (Muc-Off Young Guns) 4:56.675 // Asa Vermette (Frameworks Racing) 4:10.550
- Sacha Earnest (Trek Factory Racing Gravity) +3.597 // Luke Wayman (The Gravity Cartel – Rogue Racing) +6.087
- Eliana Hulsebosch (Union – Forged by Steel City Media) +3.612 // Daniel Parfitt (BNC Racing) +6.218
- Matilda Melton (Transition Factory Racing) +10.539 // Max Alran (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction) +7.506
- Erice Van Leuven (Commencal Les Orres) +22.428 // Dane Jewett (Pivot Factory Racing) +8.074
Elita kobiet
W kwalifikacjach pań doszło do kilku niespodzianek, co było dobrą zapowiedzią dalszych emocji. Do półfinału nie dostała się Myriam Nicole (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction), dla której był to pierwszy start po długim leczeniu kontuzji, a walkę przegrała o zaledwie pół sekundy. Tuż za nią uplasowała się Monika Hrastnik (Dorval AM Commencal), ale status zawodniczki chronionej pozwolił jej na dalszą rywalizację.
Wyścig finałowy elity kobiet rozpoczął się od przejazdu Phoebe Gale (Canyon CLLCTV FMD), która zakwalifikowała się do finału z 10 miejsca. Tuż po niej na trasie pojawiła się Gloria Scarsi (Canyon CLLCTV Pirelli), zawodniczka znana głównie z enduro i notująca jeden z najlepszych wyścigowych weekendów zjazdowych w karierze. Objęła prowadzenie i przebiła półfinałowy czas Vali Höll (YT MOB), co ostatecznie wystarczyło na zajęcie świetnego piątego miejsca.
Następnie prawdziwy koszmar przeżyła Mille Johnset (Canyon CLLCTV Factory Team), która wypadła z trasy praktycznie na ostatniej prostej i kosztowało ją to ogromną stratę do czołówki. Na drugim biegunie emocji była natomiast Nina Hoffmann (Santa Cruz Syndicate), która z przewagą ponad sześciu sekund objęła prowadzenie w wyścigu.
Przebić jej czasu nie udało się zarówno Tahnee Seagrave (Canyon CLLCTV FMD), jak i Camille Balanche (Dorval AM Commencal), więc wszystko było w rękach Valentiny Höll (YT MOB).
Austriaczka pomimo straty ponad sekundy w pierwszym sektorze, wyszła z rywalizacji obronną ręką i zgarnęła pierwsze zwycięstwo w sezonie.
Podium elity kobiet
- Vali Höll (YT MOB) 4:41.424
- Nina Hoffmann (Santa Cruz Syndicate) +0.561
- Tahnee Seagrave (Canyon CLLCTV FMD) +1.831
- Camille Balanche (Dorval AM Commencal) +3.957
- Gloria Scarsi (Canyon CLLCTV Pirelli) +7.227
Elita mężczyzn
Rywalizację mężczyzn w kwalifikacjach bardzo źle rozpoczęli m.in. Laurie Greenland (Santa Cruz Syndicate), Ethan Craik (Scott Downhill Factory) czy Dakotah Norton (Mondraker Factory Racing), którzy przegrali walkę z trasą i do półfinału weszli tylko dzięki statusowi chronionych zawodników z zeszłego sezonu.
W półfinale nie było wiele lepiej i jedynie Dakotah Norton przeszedł dalej z dziewiątego miejsca. Na tym etapie rywalizację zakończyli m.in. Charlie Hatton (Atherton Racing), Bernard Kerr (Pivot Factory Racing), Thibaut Daprela czy Angel Suarez (Frameworks Racing).
Przejazdy finałowe rozpoczęły się od prawdziwego pecha Grega Minnaara (Norco Factory Racing), który w pierwszej części trasy zaliczył potężny upadek… a następnie upadł po raz drugi w połowie trasy. To zdecydowanie nie był udany debiut w nowym zespole. Prowadzenie w wyścigu zmieniało się co chwilę, a dłuższy moment na fotelu lidera zaliczył tylko Amaury Pierron (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction).
Na 10 zawodników przed końcem fotel lidera okupował Loris Vergier (Trek Factory Racing Gravity), ale i on nie cieszył się z tego zbyt długo. Zepchnął go z prowadzenia Greg Williamson (Madison Saracen Factory Team), a on z kolei przegrał z Dakotah Nortonem (Mondraker Factory Racing).
Nortona pokonał dopiero Loic Bruni (Specialized Gravity), który jak się później okazało, wykręcił najlepszy czas dnia i zgarnął zasłużone zwycięstwo. Jego kolega z zespołu, Finn Iles, zajął ostatecznie trzecie miejsce, a na podium rozdzielił ich zwycięzca półfinału, Troy Brosnan (Canyon CLLCTV Factory Team).
Podium elity mężczyzn
- Loic Bruni (Specialized Gravity) 4:04.264
- Troy Brosnan (Canyon CLLCTV Factory Team) +1.840
- Finn Iles (Specialized Gravity) +1.989
- Dakotah Norton (Mondraker Factory Racing) +3.089
- Luca Shaw (Canyon CLLCTV Factory Team) +3.679
Już za chwilę emocjonować się będziemy drugą rundą, która po raz pierwszy w historii odbędzie się w Polsce. W dniach 16-19 maja w Bielsku-Białej i Szczyrku odbędzie się druga runda Pucharu Świata Enduro oraz Downhill.
O Pucharze Świata MTB
Puchar Świata MTB (UCI Mountain Bike World Series) to jedna marka stworzona zintegrowania takich dyscyplin jak cross-country w formacie olimpijskim (XCO), short-tracku (XCC) i maratonie (XCM), a także downhill (DHI), enduro (EDR) oraz E-enduro (E-EDR), w jeden silny podmiot działający na rzecz promocji i popularyzacji ścigania się w najważniejszych seriach kolarstwa górskiego na świecie. Seria wspierana jest przez marki Shimano, Vittoria i Oakley, a głównym partnerem medialnym jest Warner Bros. Discovery.
Oficjalna strona: ucimtbworldseries.com
Media: facebook, instagram, twitter, youtube