Najważniejsza impreza sezonu, czyli Mistrzostwa Świata DH – zakończona! Zawody odbyły się w Andorze, na doskonale znanej trasie w Vallnord, która w przeszłości gościła Puchar Świata DH. Pogoda dopisała i nawet pomimo opadów deszczu w trakcie kwalifikacji, była wyschnięta na pieprz, co tylko dokładało emocji i sprawiało, że zawodnicy musieli walczyć o trakcję w tumanach kurzu.
Mistrzostwa Świata DH 2024
Tegoroczne Mistrzostwa Świata DH rozpoczęły się od zmagań kategorii juniorskich, wśród których medale rozdano już w czwartek. Tuż po dekoracji rozpoczęły się kwalifikacje elity, a na przejazdy finałowe trzeba było poczekać do soboty.
Juniorki i juniorzy
W wyścigu juniorek byliśmy świadkami prawdziwych dramatów. Nasza reprezentantka Amelia Dudek zajęłaby 14 miejsce, jednak finalnie zawody ukończyła z dyskwalifikacją. To wszystko dlatego, że ratując się przed upadkiem wypadła z trasy i ominęła tyczkę…
Również Brytyjka Heather Wilson, która w tym roku wygrała już trzy rundy Pucharu Świata DH, miała ogromne kłopoty na trasie i dojechała jako ostatnia zawodniczka ze stratą ponad minuty. Podium z kolei zdominowały reprezentantki Nowej Zelandii. Tytuł z ubiegłego roku obroniła Erice van Leuven (co ciekawe, jej czas dałby jej także tytuł w elicie kobiet!), a jej rodaczka Sacha Earnest zgarnęła brąz. Tuż za nią uplasowała się z kolei Eliana Hulsebosch, a podium uzupełniła kolejna zawodniczka z Antypodów, Australijka Sacha Mills. Srebrny medal zdobyła natomiast świeżo upieczona Mistrzyni Europy DH Juniorek, Szwedka Ella Svegby.
Najszybszym juniorem okazał się Amerykanin Asa Vermette, który w tym roku rządzi w Pucharze Świata DH. Nie inaczej było i na Mistrzostwach, gdzie z czasem 2:39.185 nie dał większych szans swoim rywalom. Srebrny medal zdobył Francuz Max Alran, a brąz przypadł Amerykaninowi Bode Burke’owi. W przejazdach finałowych mogliśmy kibicować naszym rodakom: Igor Franek zajął 48 miejsce, Mikołaj Śliwka był 51, a Mikołaj Gawronek 54.
Elita kobiet i mężczyzn
W rywalizacji pań wydawało się, że prowadzenie utrzyma Francuzka Myriam Nicole, która w przejeździe finałowym wykręciła czas aż o trzy sekundy lepszy niż przejazd z kwalifikacji. A na starcie były już tylko dwie zawodniczki…
Brytyjka Tahnee Seagrave pokazała, że wraca do najwyższej formy i zaliczyła świetny przejazd. Jednak ostatecznie to nie wystarczyło, aby pokonać Nicole i po trzech zielonych splitach, czwarty sektor był z ogromną stratą, której ostatecznie nie udało się odrobić i finalnie musiała zadowolić się pozycją tuż za Francuzką.
Na starcie w tym momencie była już tylko broniąca tytułu, Austriaczka Valentina Höll, która zarazem miała okazję przejść do historii. Finalnie pojechała jak po swoje i wpadła na metę z najlepszym czasem wśród pań! To oznaczało, że nie tylko obroniła tytuł, ale także zdobyła go trzeci rok z rzędu, co w historii udało się tylko legendarnej Francuzce Anne-Caroline Chausson (zdobywała tytuły mistrzowskie w latach 1996-2003!).
Ostatecznie złoto zdobyła Höll, srebro Nicole, a brąz Seagrave.
Miałam ciężki czas po dłuższej przerwie, więc problemem było uzyskanie odpowiedniej prędkości. Jednak zdobycie tytułu trzy razy z rzędu to coś niesamowitego! Myriam jest jedną z najlepszych zawodniczek na świecie, a ja nie czułam się dzisiaj, że jestem na jej poziomie. To był wspaniały wyścig!
Valentina Höll
Finał elity mężczyzn przyniósł mnóstwo emocji, ale należy tu wspomnieć także o fakcie, że tuż przed zawodami decyzję o ostatnim starcie w Mistrzostwach Świata DH ogłosił reprezentant RPA, czterokrotny Mistrz Świata DH oraz najlepszy zawodnik w historii rowerowego zjazdu, Greg Minnaar. Był to jego 28 start w karierze i w końcu powiedział dość, a swój przejazd ukończył na 23 lokacie.
W walce o tytuł byliśmy świadkami wielkich emocji, a gdy broniący tytułu, Brytyjczyk Charlie Hatton, dojechał dopiero 14, to wiadomo było, że koszulka przejdzie w nowe ręce. Świetny przejazd zaliczył jego rodak Danny Hart, ale ostatecznie musiał obejść się smakiem, bo z fotela lidera zepchnął go Francuz Benoit Coulanges, który chwilę później musiał uznać wyższość swojego rodaka, Lorisa Vergiera. W międzyczasie o 0.021s wolniejszy był Kanadyjczyk Finn Iles.
Wydawało się, że po zwycięstwo jedzie Amerykanin Dakotah Norton, ale kraksa tuż przed ostatnim zakrętem sprawiła, że musiał pożegnać się z dobrym wynikiem. W tym momencie na trasie był już tylko Loic Bruni, który miał ogromną ochotę na przejście do historii i zdobycie swojego szóstego tytułu Mistrza Świata DH. Niestety w połowie trasy zaliczył mocny upadek i tym samym Loris Vergier został zdobywcą złotego medalu. Tym samym Francuz dekadę po triumfie w Mistrzostwach Świata DH w kategorii Juniorów (Hafjell, 2014), zdobył swój pierwszy tytuł w elicie mężczyzn.
Srebrny medal przypadł Benoitowi Coulangesowi, a brąz zdobył Finn Iles. W finale elity mężczyzn wystartował również Jan Pająk, który zajął 71 miejsce.
Mam wrażenie, że w ubiegłych latach miałem pecha, a teraz furę szczęścia. Dzięki Loic, że upadłeś, haha. W innym wypadku musiałbym liczyć tylko na farta, bo miał naprawdę świetny przejazd. Jednak teraz to ja jestem Mistrzem Świata DH i bardzo się z tego cieszę!
Loris Vergier
Podium Mistrzostw Świata DH 2024:
Elita kobiet i mężczyzn
- Vali Höll (Austria) 3:00.212 // Loris Vergier (Francja) 2:38.661
- Myriam Nicole (Francja) +0.520 // Benoit Coulanges (Francja) +0.148
- Tahnee Seagrave (Wielka Brytania) +1.212 // Finn Iles (Kanada) +0.169
- Gracey Hemstreet (Kanada) +1.601 // Danny Hart (Wielka Brytania) +0.283
- Lisa Baumann (Szwajcaria) +2.262 // Amaury Pierron (Francja) +0.457
Juniorki i juniorzy
- Erice Van Leuven (Nowa Zelandia) 2:59.891 // Asa Vermette (USA) 2:39.185
- Ella Svegby (Szwecja) +6.357 // Max Alran (Francja) +1.516
- Sacha Earnest (Nowa Zelandia) +12.180 // Bode Burke (USA) +2.514
- Eliana Hulsebosch (Nowa Zelandia) +15.353 // Tyler Waite (Nowa Zelandia) +3.199
- Sacha Mills (Australia) +17.453 // Mylann Falquet (Francja) +3.815
Pełne wyniki: kliknij tutaj
