Wielkie emocje związane z Pucharem Świata DH po prawie dwóch miesiącach przerwy wróciły i od razu byliśmy świadkami niesamowitej i zaciętej walki. Areną drugiej tegorocznej rundy było szkockie Fort William, które w przyszłym roku będzie gościć sierpniowe Mistrzostwa Świata DH. Nie dość, że tutejsza trasa jest najdłuższą w całym cyklu i wykańcza zawodników pod względem fizycznym oraz psychicznym, to swoje trzy grosze dołożyła jeszcze typowo brytyjska pogoda. W trakcie całego weekendu dość intensywnie padało, wiało, a panująca temperatura była daleka od komfortowej.
Wielcy nieobecni
O tym, że warunki były ciężkie niech świadczy fakt, że w samym wyścigu byliśmy świadkami mnóstwa upadków, w trakcie treningów obojczyk złamał Loic Bruni (Specialized Gravity), a w kwalifikacjach z taką samą kontuzją z trasy zeszła Jess Blewitt (GT Factory Team). Ze startu w finałach po kraksie zrezygnowała Vanesa Petrovska (NS Bikes UR), a z powodów zdrowotnych (rekonwalescencja po wstrząśnieniu mózgu) w zawodach nie wzięli udziału Finn Iles (Specialized Gravity) czy Tahnee Seagrave (Canyon Collective FMD). Warto odnotować także kilka przejazdów treningowych Rachel Atherton (Continental Atherton), która powoli przygotowuje się do powrotu do ścigania po ciąży.
Juniorzy i juniorki
Jako pierwsi na trasę wyruszyli juniorzy, gdzie byliśmy świadkami niesamowicie zaciętej walki. Najszybszym zawodnikiem okazał się Jordan Williams (Madison Saracen Factory Team), który o zaledwie 0.038s pokonał Jacksona Goldstone’a (Santa Cruz Syndicate). Podium uzupełnił Remy Meier-Smith (Propain Factory Racing).
Najszybszą juniorką w ten weekend była z kolei Gracey Hemstreet (Norco Factory Team), która pewnie zwyciężyła z prawie 3-sekundową przewagą nad Phoebe Gale (Canyon Collective FMD) oraz Aimi Kenyon (Pinkbike Racing).
Top 5 Juniorów i Juniorek
- Jordan Williams 4:38.485 / Gracey Hemstreet 5:37.496
- Jackson Goldstone +0.038 / Phoebe Gale +2.947
- Remy Meier-Smith +4.476 / Aimi Kenyon +6.067
- Henri Kiefer +12.461 / Jenna Hastings +14.527
- Bodhi Kuhn +13.927 / Lisa Bouladou +25.953
Elita kobiet
W rywalizacji pań na dłużej prowadzenie jako pierwsza objęła Mille Johnset (Commencal / 100%). Z fotela liderki zepchnęła ją dopiero Veronika Widmann (Madison Saracen Factory Team), która dość szybko musiała ustąpić miejsca Ninie Hoffmann (Santa Cruz Syndicate). Jej przejazd był aż o sześć sekund szybszy od najlepszego przejazdu kwalifikacji w wykonaniu Camille Balanche (Dorval AM Commencal), a sama Nina miała ochotę powtórzyć sukces z niedawnej drugiej rundy British Downhill Series, gdzie odniosła pewne zwycięstwo.
Kolejne zawodniczki nie były w stanie zbliżyć się do czasu Niny, a najbliżej była Eleonora Farina (MS Mondraker Team) ze stratą 9.621s, co ostatecznie przełożyło się na czwarte miejsce. Kolejna na trasie Marine Cabirou (Scott Downhill Factory) popełniła poważny błąd na trasie i musiała ominąć road gapa, co ostatecznie kosztowało ją sporo czasu i finalnie zajęła szóstą lokatę.
Następnie na starcie stanęła Myriam Nicole (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction), która również mierzyła się ostatnio z efektami wstrząśnienia mózgu po upadku na treningu. Jej przejazd był płynny i zachowawczy co ostatecznie dało jej drugie miejsce ze stratą 7.172s do zwyciężczyni. W tym momencie w walce o odebranie zwycięstwa Ninie Hoffmann zostały już tylko dwie zawodniczki.
Valentina Höll (RockShox Trek Race Team) zaliczyła slajd na trasie i ukończyła zmagania na czwartej lokacie, a zwyciężczyni kwalifikacji Camille Balanche ostatecznie wpadła na metę ze stratą 3.615s i zajęła drugie miejsce. Tym samym z czasem 5:14.170 drugie zwycięstwo w karierze odniosła Nina Hoffmann.
Top 5 Elity Kobiet
- Nina Hoffmann 5:14.170
- Camille Balanche +3.615
- Myriam Nicole +7.172
- Eleonora Farina +9.621
- Valentina Höll +11.478
Elita mężczyzn
Wśród panów na dłużej w fotelu lidera rozsiadł się Dylan Levesque (Scott Downhill Factory), który prowadził przed startem ostatnich 25 zawodników. Warunki na trasie wciąż były bardzo ciężkie o czym boleśnie przekonał się Joe Breeden (Intense Factory Racing), który nie dokończył swojego przejazdu. Mocne gleby zaliczyli również Max Hartenstern (Cube Factory Racing) czy Dakotah Norton (Intense Factory Racing), a chwilę wcześniej prowadzenie objął Baptiste Pierron (Dorval AM Commencal).
Następnym zawodnikiem na starcie był Thibaut Daprela (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction) i pokazał, że jest w niesamowitej formie. Już od pierwszego sektora miał rewelacyjny czas, a na mecie zameldował się z pięciosekundową przewagą nad Pierronem. Tym samym objął prowadzenie w wyścigu, a na trasie kolejny zawodnik, Ethan Craik (GT Factory Racing), nie utrzymał się na rowerze i zaliczył upadek.
Również Kade Edwards (Trek Factory Racing DH) zaliczył slajd i wypadł z trasy, więc do mety dojechał na pełnym luzie, pokazując przy okazji mały arsenał sztuczek na ostatnich hopach. Upadek zaliczył również Luca Shaw (Canyon Collective Factory Team), a kolejni zawodnicy nie byli w stanie nawet zbliżyć się do rezultatu Dapreli.
Wydawało się, że szanse będzie miał Benoit Coulanges (Dorval AM Commencal), ale po wolnym starcie nie udało mu się odrobić straty i ostatecznie musiał zadowolić się czwartym miejscem. Swojego dnia nie miał również Danny Hart (Cube Factory Racing), który na mecie był szósty, a w walce o zwycięstwo Lorisowi Vergierowi (Trek Factory Racing DH) przeszkodził zerwany łańcuch w środkowej części trasy. Również Bernard Kerr (Pivot Factory Racing) zmagał się z usterką techniczną i musiał zadowolić się dopiero 16-tym miejscem.
Kolejnym zawodnikiem na trasie był Amaury Pierron (Commencal / Muc-Off by Riding Addiction). Francuz zaliczył rewelacyjny przejazd i pokazał, że zwycięstwo podczas pierwszej rundy w Lourdes nie było dziełem przypadku. Wpadł na metę z czasem 4:37.115 i jak się później okazało, odniósł drugie zwycięstwo w sezonie. A na trasie zostało jeszcze kilku zawodników…
Rekordzista pod względem liczby zwycięstw w Fort William (7), Greg Minnaar (Santa Cruz Syndicate), pojechał pewnie i płynnie, ale wystarczyło to tylko na siódmą lokatę. Charlie Hatton (Continental Atherton) zaliczył kilka błędów i ostatecznie spadł na 15 lokatę, a zwycięzca kwalifikacji, Laurie Greenland (Santa Cruz Syndicate) walczył do samego końca, ale sił starczyło mu tylko na trzecie miejsce.
Top 5 Elity Mężczyzn
- Amaury Pierron 4:37.115
- Thibaut Daprela +0.469
- Laurie Greenland +0.916
- Benoit Coulanges +0.936
- Matt Walker +1.927
Klasyfikacja generalna (Top 5) po dwóch rundach:
- Camille Balanche 435pkt / Amaury Pierron 455pkt
- Myriam Nicole 370pkt / Laurie Greenland 289pkt
- Valentina Höll 325pkt / Benoit Coulanges 289pkt
- Nina Hoffmann 292pkt / Danny Hart 216pkt
- Marine Cabirou 246pkt / Matt Walker 213pkt
O Pucharze Świata DH
Puchar Świata DH to najważniejsza seria wyścigowa rowerowego świata. Po raz pierwszy zawody MTB zorganizowane zostały w Kalifornii na początku lat ’80-tych, a pierwsze Mistrzostwa Świata rozegrane zostały w 1990 roku. Rok później powstał pierwszy Puchar Świata MTB. Od sezonu 2023 zawody DH stały się częścią Pucharu Świata MTB, w skład którego wchodzą również wyścigi cross country oraz enduro. Zawody zjazdowe (Downhill, DHI) to wyścig z czasem na szybkich i technicznych trasach prowadzących po korzeniach, kamieniach, hopkach czy innych naturalnych i sztucznych przeszkodach.
Oficjalna strona: ucimtbworldseries.com
Media: facebook, twitter, instagram, youtube
Ciekawe statystyki: worldcup.eliotjackson.com