NS Bikes Snabb carbon – wrażenia na półmetku testów

Na początku tego sezonu w moje łapki trafił egzemplarz ramy NS Bikes Snabb carbon z kolekcji 2017. Udało mi się na niej zbudować całkiem fajną maszynę do enduro, a na półmetku długoterminowego testu, przyszła pora by podzielić się wrażeniami o użytkowaniu pierwszej karbonowej ramy polskiego producenta z Gdańska.

Taka sceneria jest idealna dla Snabba

Zmiany sprzętowe

Od momentu złożenia roweru wpadło kilka modyfikacji związanych z wygodą użytkowania oraz kolejnymi testami. Największa zmiana nastąpiła w kwestii kół. Zestaw oparty o piasty Hope Pro 2 Evo i obręcze WTB Frequency Team i29 zastąpił karbon. Oczywiście nie w pełni, ale w samych obręczach. Tym samym obecnie piasty Hope współpracują z karbonowymi obręczami WTB Ci31 w rozmiarze 27.5″ połączonymi lekkimi i wytrzymałymi szprychami Sapim Laser Black. Zysk wagowy wyniósł średnio 130g na koło, ale nie o to tu chodziło, tylko o sprawdzenie czy karbonowe koła mają sens.

Mieszczuch vs góral

Drugą znaczącą zmianą była wymiana amortyzatora Fox 36 Float FIT4 z 2017 roku na jego młodszego brata, z kolekcji 2018. Zmiana podyktowana była w zasadzie tylko chęcią podwyższenia kokpitu. W poprzednim amortyzatorze miałem przyciętą sterówkę na styk, a nowy model umożliwił mi już dowolność w regulacji. Tym samym wysokość kokpitu podwyższyła się o 2 centymetry i zdecydowanie poprawiło to moje odczucia z jazdy, zwłaszcza w dół.

Mieszczuch vs góral

Z racji korzystania z systemu bezdętkowego w kołach, udało mi się również dorobić drugiego zestawu kółek, dzięki któremu nie muszę się bawić w zmianę opon, uszczelnianie ich itp itd. No dobra, trzeba przekręcić kasetę, ale reszta czynności ograniczona jest do minimum.

Jak wygląda kwestia awaryjności?

Nic się nie dzieje… no dobra, muszę się przyznać, raz udało mi się zgubić śrubkę od zawieszenia, po prostu musiałem ją za słabo dokręcić i postanowiła wybrać drogę wolności. Co ciekawe rzecz odbyła się na podjeździe, więc w dół zjeżdżałem szutrówką z rozkręconym wahaczem. Straty? Brak! W razie czego, wszystkie śrubki dostały trochę Loctite’u i nawet po szaleństwach w Alpach nie poluzowały się ani o milimetr. Druga usterka pojawiła się w trakcie wyjazdu do Austrii, ale okazało się, że po zabawie w piachu i błocie wystarczyło wszystko wyczyścić i przesmarować, aby znów było cicho i przyjemnie. W skrócie – norma eksploatacyjna.

Jak widać główka zyskała pamiątkę po słowackich kamieniach, z kolei najbardziej narażone miejsce na uderzenia (dolna rura) trzyma się bez draśnięcia

Snabb przeżył również kilka upadków na trasach w górach. Nic poważnego, aczkolwiek niespodziewane i niezamierzone upadki bywają bolesne, no i niestety odbiły swoje malutkie piętno na ramie. Teraz w końcu mogę powiedzieć, że rama jest spersonalizowana i lakier posiada swój własny indywidualny sznyt – jasne słowackie kamienie postanowiły zmienić trochę grafikę przy główce ramy. Poza tym ubytkiem lakieru wszystko jest ok. Żadnych skrzywień czy pęknięć w plastiku.

Zdjęcie: Jakub Wosik

Jak Snabb jeździ?

• Po płaskim – na asfalcie i wszelkich dojazdówkach czuję się jak na typowym rowerze XC. Dupa wysoko, kierownica nisko plus bardzo wygodna pozycja do pedałowania. Codzienne dojazdy do pracy nie są żadnym problemem, a dzięki regulacji kompresji w zawieszeniu, można jeździć prawie jak na hardtailu.



• W górę – jeśli mam do wyboru wyciąg lub podjazd, to wiadomo, że wybiorę kolejkę, ale gdy nie ma takich udogodnień, to trzeba się trochę zmęczyć. Tu ponownie przychodzi z pomocą regulacja kompresji w seryjnym damperze RockShox Super Deluxe RC3, która w najbardziej zamkniętym trybie nie pozwala na zbytnie rozbujanie się zawieszenia. Podczas pedałowania w górę rama ugina się minimalnie, dzięki czemu możemy podjechać praktycznie wszędzie. Choć kilka razy przy naprawdę stromych odcinkach udało mi się zgubić trakcję tylnego koła i nie było przebacz – wpychamy.


Zdjęcie: Jakub Wosik

• W dół – otwieramy magiczne pokrętełka i lecimy piecykiem w dół. Zawieszenie oparte o ogniwo Horsta wybiera absolutnie wszystko, a przy tym dobicie go jest bardzo trudne – aczkolwiek wykonalne. Dzięki nowemu linkowi wykonanemu w całości z jednego elementu (miałem okazję również pojeździć na poprzedniej 2-częściowej wersji), zawieszenie jest sztywne i koło nie myszkuje podczas ostrych zakrętów. Również podczas hamowania zawieszenie nie usztywnia się zbytnio, co pozwala na łatwiejsze pokonywanie przeszkód, na których trzeba trochę zwolnić.

Co dalej?

Z każdym kolejnym dniem jeździ mi się na Snabbie co raz lepiej i pewniej, a drobne awarie wynikają z eksploatacji sprzętu niż z jego wad wrodzonych. Póki co zmian sprzętowych nie planuję, bo po prostu wygląda to jakby było szyte na miarę pode mnie. Z optymizmem patrzę na kolejne miesiące, które spędzę z produktem NS Bikes i mam nadzieję, że nasza współpraca dalej będzie się tak dobrze układać.

Tomasz Profic, 43RIDE:

Tak jak pisałem przy pierwszym wrażeniu, z początku coś było mi nie tak i nie do końca czułem rower tak jak bym tego chciał. Rozwiązaniem okazało się podniesienie kokpitu o 2cm w górę, co niestety wiązało się z wymianą amortyzatora na taki z dłuższą sterówką. Na szczęście gra była warta świeczki i w końcu mogę powiedzieć, że Snabb jeździ tak jak chcę! Loty na nim to prawdziwa przyjemność, podobnie jak kręcenie kolejnych kółek w bike parkach. Snabb również świetnie czuje się na długich singlach, które było mi dane pokonywać w ostatnim czasie w austriackich alpach. O ile nie lubię podjazdów, to dzięki napędowi 1×11 z zębatką 46t i wygodnej geo ramy, mogę się przemęczyć i wtoczyć się na górę na rowerze, a nie wpychając. Muszę przyznać, że rama naprawdę dobrze znosi tego typu fanaberie, choć i tak uważam, że podjazdy to zło! Do usłyszenia na kolejnym podsumowaniu po zakończeniu sezonu.

Specyfikacja roweru:

—
Oficjalna strona: nsbikes.com
Dystrybucja: 7anna.pl
Sklep: shop.43ride.com, 9999zł
Zdjęcia: 43RIDE, Jakub Wosik wosiq.blogspot.com